10 okt Respect en waardigheid belangrijker dan politiek punt maken
Het zijn hooggespannen tijden voor politici en kandidaten die gemeente- en provincieraad zitjes begeren. En dit brengt niet altijd het beste in de (aspirant) politici naar boven. Om hun punt te maken kiezen politici voor een boodschap of verhaal waarbij te weinig rekening wordt gehouden met de mensen aan de keerzijde van ditzelfde verhaal.
Er wordt vaak gekozen om een duidelijk beeld te schetsen en een simpele boodschap te brengen en een frame te gebruiken waarbij groepen tegenover elkaar staan. Moslims tegenover Vlamingen, fietsers tegen de automobilisten, links tegen rechts, mensen die een man in lingerie wel vinden kunnen en zij die hier hun gal over willen spuwen. Kortom de zogenaamde ‘goede mensen’ tegenover de slechten. Mensen die ‘normaal doen’ en zij die ‘niet normaal zijn’, volgens sommige partijen. Bewoners uit bepaalde Antwerpse wijken die, als je de krant leest, schijnbaar alles over zich heen mogen krijgen om een probleem aan te kaarten. En buiten hun schuld en zonder dat ze er invloed op hebben, maken zij wederom deel uit van een verhaal van ‘wij tegen zij’.
Het is het nooit, echt nooit, waard om mensen te gebruiken (of te misbruiken) om je punt te bewijzen. Want hoe we een verhaal vertellen en welke woorden we daarvoor kiezen, doen er wel degelijk toe. We zijn verantwoordelijk voor wat we zeggen en schrijven. Deze campagnetijd zou er moeten zijn om onze fantastische ideeën tot aan de kiezer te brengen, hen te tonen dat we verantwoordelijk om zullen gaan met hun stem en laten zien dat we kunnen samenwerken.
En neen, daarmee bedoel ik niet dat we problemen niet mogen benoemen en aanpakken. Maar laten we toch voorzichtig zijn, laten we ‘collateral damage’ voorkomen. De wijze waarop we iets zeggen doet er namelijk wel degelijk toe. Hoe we over problemen spreken, is van essentieel belang. Het gaat om respect en vertrouwen in elkaar. Want nogmaals, het is het nooit waard om mensen te beschadigen omdat het goed scoort of in je frame past. Dat heeft niets met politieke correctheid te maken, maar wel met de waardigheid van het debat en onze empathie voor anderen. Een beetje menselijkheid kan echt geen kwaad.
De woorden, het narratief dat gebruikt wordt, het beïnvloedt allemaal hoe we onszelf zien en hoe we opgroeien. Het maakt of kraakt ons zelfvertrouwen, onze eigenwaarde. We lopen het risico onze jongeren, zoals bijvoorbeeld tieners of kinderen uit Borgerhout, te beschadigen nog voordat ze volwassen zijn. Voordat ze een kans hebben gekregen om iets van hun leven te maken. En zelfs al grijpen ze die kans met beide handen, dan nog krijgen ze geen gelijke kans in vergelijking met hun leeftijdsgenoten waarop niet gefocust wordt, die geen negatieve associaties over zich heen krijgen gestort, die niet deel uit maken van een verhaal ten koste van hen.
Ik geloof in gelijke kansen. En politici moeten die helpen creëren, niet afpakken. Je eigen gelijk willen bewijzen als politicus, mag nooit ten koste gaan van de waardigheid van anderen.
Wij, en eigenlijk iedereen, zouden onze woorden zorgvuldig moeten kiezen. Want met onze woorden en onze verhalen dragen wij een grote verantwoordelijkheid. Zeker in campagnetijd wanneer verhalen worden uitvergroot en ook de media zoekt naar relletjes en sensatie. Alle (aspirant) politici moeten verantwoordelijkheid dragen voor hun eigen woorden. Ik geloof dat er fantastische verhalen zijn die kandidaten op een eerlijke, respectvolle en waardige wijze kunnen vertellen. Verhalen waarin hun (partij)visie verteld kan worden zonder andere mensen te beschadigen.
Tot slot. In tegenstelling tot wat dominante krachten in onze samenleving beweren, hebben we meer gemeen dan dat we verschillen. Onze gelijkenissen, en niet onze verschillen, moeten we belichten. We mogen een individu nooit tot een groep reduceren. Ieder mens moeten we als individu gelijke kansen bieden. Dat is waar Open Vld voor staat. Dat is waar ik voor sta.